Fizjologicznie stan menopauzy (nieodwracalne ustanie miesiączki) następuje około 50-55 roku życia. Istnieje również możliwość wystąpienia menopauzy przedwczesnej – około 40 roku życia co może wynikać z przebytych chorób, operacji czy zaburzeń hormonalnych.
W okresie okołomenopauzalnym stan skóry głowy i włosów ulega znacznemu pogorszeniu. Procesy zachodzące w organizmie kobiety, mogą powodować ścieńczenie włosów, ich przerzedzenie-zmniejszenie ilości włosów oraz ilości mieszków włosowych, spowolnienie wzrostu włosa, ich łamliwość i suchość. Może dojść do powstania problemu łysienia typu żeńskiego (androgenowego) a także łysienia czołowego bliznowaciejącego. Starzenie skóry głowy jest wynikiem depigmentacji włosów – siwienie – oraz samej skóry. W okresie okołomenopauzalnym dochodzi do skrócenia fazy anagenu oraz spowolnienia podziałów komórkowych. Degradacji naczyń krwionośnych skutkuje słabszym ukrwieniem i dotlenieniem mieszków włosowych co znacznie pogarsza warunki dla wzrostu włosa. Może dojść do nadmiernego wydzielania łoju będącego wynikiem odwodnienia skóry (mechanizm obronny). Pojawia się wówczas tzw łojotok suchy. Do zaniku gruczołów łojowych dochodzi około 60-70 roku życia – dochodzi do osłabienia płaszcza hydrolipidowego i nadmiernej utraty wody, czego efektem może być suchość, napięcie i podrażnienie.
Za zmiany w kondycji skóry i włosów a także pozostałe nieprzyjemne objawy w okresie menopauzy, odpowiada spadek poziomu estrogenów a w zasadzie zachwiania równowagi estrogeny-progesteron. Należy zwrócić uwagę na aspekt psychologiczny wynikający z gorszego samopoczucia, stresu wynikającego z występujących objawów fizycznych. Pogorszenie samopoczucia psychicznego, podwyższenie poziomu kortyzolu, wywołuje choćby zwiększony stres oksydacyjny co skutkuje przyspieszonym procesem starzenia i stanem zapalnym na poziomie komórkowym.
Zadbanie o właściwą higienę życia – rytm okołodobowy, umiarkowaną aktywność fizyczną oraz prawidłowo zbilansowaną dietę znacznie poprawia jakość życia w tym trudniejszym dla kobiety okresie. Pomocne mogą okazać się zabiegi trychologiczne wspomagające funkcjonowanie skóry głowy czy wspomagające odżywienie cebulki włosa.
Działanie profilaktyczne w aspekcie minimalizowania skutków związanych z okresem menopauzy powinno obejmować głównie działanie przeciwzapalne, poprzez dostarczanie organizmowi odpowiednich ilości antyoksydantów w codziennej diecie. W tym okresie należy zwracać uwagę szczególnie na poziomy wit z grupy B, magnezu, chromu, wapnia, witaminy D3, homocysteiny, żelaza, ferrytyny, cynku i krzemu. Codzienna suplementacja powinna obejmować kwasy Omega-3, które warto dostarczać również z dietą spożywając ryby morskie czy olej lniany. Zapewnienie dobrze przyswajalnego białka z ryb, mięsa czy warzyw strączkowych jest niezbędne dla wzrostu silnego włosa. Antyoksydanty zawarte są głównie w owocach i warzywach takich jak: borówki, jagody, jeżyny, czerwona kapusta, fasola, buraki, czarny bez, a także w przyprawach i ziołach – cynamonie, oregano czy kurkumie. Niezbędna może okazać się też odpowiednio dobrana probiotykoterapia aby wspomagać, często osłabiony, mikrobiom jelitowy. Pomocne może być stosowanie fitoestrogenów – roślinnych związków o budowie podobnej do estrogenów. Należą do nich: izoflawony, lignany, kumestany. Można je znaleźć w soi, zielonej herbacie, pędach lucerny, fasoli, czerwonym winie, jagodach, cebuli, marchwi, nasionach lnu, soczewicy, czerwonej koniczynie, kawie czy nasionach sezamu.
W walce z problemami skóry głowy i włosów niezbędna może okazać się pomoc trychologiczna. Odpowiednio dobrana pielęgnacja skóry poprzez zastosowanie specjalistycznych kosmetyków – szamponów, wcierek, lotionów może poprawić stan skóry a w efekcie łodygi włosa. Produkty do pielęgnacji skóry głowy w okresie okołomenopauzalnym powinny zapewniać jej rewitalizację i nawilżenie. Warto stosować szampon z łagodniejszym środkiem powierzchniowo czynnym czy peelingi trychologiczne dla suchej skóry głowy. Zabiegi trychologiczne powinny zapewnić dotlenienie skóry głowy, pobudzenie mikrokrążenia oraz wprowadzenie odpowiednich składników aktywnych – odżywczych i nawilżających. W zależności od indywidualnych potrzeb skóry stosowane są infuzja tlenowa, mezoterapia mikroigłowa, mezoterapia igłowa czy karboksyterapia.